Dlaczego dziecko ma niskie poczucie własnej wartości?????
Niska samoocena dziecka
Przezwyciężanie niskiego poczucia własnej wartości jest ważne w każdym wieku, szczególną jednak grupą ludzi, u których jest to wręcz kluczowe, są najmłodsi. Niska samoocena dziecka może w wyjątkowy wręcz sposób ograniczać nie tylko jego codzienne funkcjonowanie, ale i nawet zaburzać jego prawidłowy rozwój. Maluch, który nie wierzy w siebie, uważa ocenia swoją osobę za bezwartościową i posiadającą małe umiejętności. Może unikać udziału w różnych wyzwaniach odpowiednich do jego wieku – np. w szkolnych konkursach – w których tak naprawdę mógłby, i to z powodzeniem wziąć udział, co przyniosłoby mu korzyści nie tylko w danej chwili, ale i nawet w odległej przyszłości. Dochodzić może również do tego, że dziecko, które ma niską samoocenę, nie będzie wchodziło w interakcje ze swoimi rówieśnikami. To finalnie może zaś prowadzić do izolacji społecznej, która w znaczący sposób zwiększa ryzyko tego, że u młodego człowieka dojdzie do wystąpienia zaburzeń psychicznych.
Niskie poczucie własnej wartości – przyczyny
Niskie mniemanie o sobie może mieć źródła nawet we wczesnym dzieciństwie. Możliwe jest to, że samoocena człowieka stanie się zaniżona z powodu doświadczeń przeżywanych w zdecydowanie już późniejszych etapach życia. W pierwszym przypadku do problemu predysponować mogą przede wszystkim nieprawidłowe postawy rodzicielskie. Opiekunowie małego dziecka mają istotny wpływ na to, jak kształtuje się samoocena dziecka. Do problemu, którym jest zbyt niska samoocena, doprowadzić może ciągłe krytykowanie dziecka, niedocenianie osiąganych przez niego sukcesów (szczególnie w sytuacji, gdy sukcesy innych dzieci, np. dzieci członków rodziny czy maluchów znajomych, są przez rodziców pochwalane), jak i stawianie dziecku zbyt wysokich wymagań. Co ciekawe, zaburzenia samooceny mogą być spowodowane również nadopiekuńczością rodziców – problem rozwijać się może szczególnie wtedy, kiedy opiekunowie wyręczają dziecko w wykonywaniu trudniejszych czynności, argumentując to tym, że przecież samo z pewnością nie poradziłoby sobie ono z jakimiś zadaniami.
Jak budować samoocenę dziecka?
- Zwracaj uwagę na pozytywy Choć mówi się o tym coraz więcej, to nadal najłatwiej jest nam pokazywać, co dzieci zrobiły źle. ...
- Doceniaj zdolności Często dzieci otrzymują pochwałę za osiągnięte wyniki. ...
- Daj dziecku szansę się sprawdzać Stwarzaj dziecku okazję do rozwijania swoich umiejętności. ...
- Modelowanie ...
- Zadbaj o siebie ...
- Czujesz, że ten temat Cię dotyczy? ...
tamarapielas.pl/jak-budowac-samoocene-dziecka-5-wskazowek-dla-rodzicow/
Powodzenia w budowaniu dobrych relacji …….
życzą : psycholog szkolny -Aneta Misiak i pedagog szkolny- Dorota Ogórek
Depresja – wyrok czy punkt zwrotny?
Nie możesz zabronić ptakom smutku krążyć nad twoją głową,
ale możesz nie dopuścić do tego, by uwiły gniazdo w twoich włosach.
Przysłowie chińskie
Często w życiu codziennym dla określenia złego samopoczucia pełnego smutku, zniechęcenia i rezygnacji używamy słowa „depresja”. Co nie do końca odpowiada prawdzie, bo najczęściej mamy na myśli krótkotrwały stan przygnębienia, chwilową utratę sił czy zainteresowania życiem. Strata i ból są nieuchronnym elementem naszego życia. W obliczu dotkliwej straty pogrążamy się w smutku, żałobie, by po pewnym czasie podnieść się i być pełnym nadziei na przyszłość. Ta łagodna forma depresji dotyczy większości z nas i mieści się w granicach normalnej reakcji na przeżycie straty czy kryzysu. Niepokojący jest natomiast przedłużający się stan przygnębienia. Depresja tym różni się od nastroju smutku, melancholii, że trwa zdecydowanie dłużej i doznania z nią związane są intensywniejsze. Z reguły też chwilowy spadek nastroju związany jest z określoną przyczyną. W depresji trudno jest jednoznacznie wskazać powód pogarszającego się samopoczucia.
Najbardziej wyraźnym objawem jest wszechogarniający smutek i często obecne uczucie lęku. Osoby w depresji najgorzej czują się rano, z biegiem dnia nastrój ulega nieznacznej poprawie.. Osoby depresyjne tracą radość życia i ograniczają kontakty z innymi, zajęcia kiedyś sprawiające satysfakcję wydają się nudne i jałowe a przy tym pojawia się negatywny obraz samego siebie. Osoby cierpiące na depresję myślą o sobie, że są bezwartościowe, niegodne miłości. O innych , że wywierają na nie presję, czują się przytłoczone a przyszłość wydaje się beznadziejna. Charakterystyczne dla osób w depresji jest zanik inicjatywy i trudność w podejmowaniu decyzji.
Depresja u osób, które opierają swoją samoocenę na własnych dokonaniach wiąże się z przekonaniem: jeśli nie jestem najlepszy, jestem nikim. U osób, które potrzebują uznania innych wynika z przekonania: jestem nikim, jeśli nie jestem zawsze przez wszystkich akceptowany.
Warto pamiętać o tym, że depresja ma wpływ na zdrowie fizyczne i często objawia się pod postacią dolegliwości fizycznych: brak apetytu, utrata wagi, zaburzenia snu, bóle ( kręgosłupa.
Warto szukać specjalisty, który odpowiada nam jako osoba, przy którym czujemy się bezpiecznie. Terapia jest podróżą w głąb siebie, momentami trudną i bolesną dlatego dobrze mieć przy sobie przewodnika, któremu ufamy. Czasami depresja jest dramatycznym sygnałem organizmu, że coś jest nie tak, że coś trzeba zmienić i wydaje mi się, że warto potraktować depresję jako pretekst do tego, by wnikliwiej przyjrzeć się swojemu życiu, emocjom, doświadczeniom i wprowadzić z czasem pozytywne zmiany. Nawet jeśli na początku terapii wydaje się to wręcz niemożliwe. Tak więc paradoksalnie choroba może przyczynić się do rozwoju i pełniejszego wykorzystania możliwości jakie ofiarowuje życie.
Starajmy się być w stałym kontakcie z własnymi dzieci/nastolatkami, nie zaprzeczajmy ich emocjom, słuchajmy. Starajmy się podchodzić do trudności/problemów z ciekawością, bez oceny, doszukując się niezaspokojonych potrzeb dzieci.
WAŻNE LINKI:
Przygotowały:
Aneta Misiak- psycholog szkolny
Dorota Ogórek- pedagog szkolny
CZY TO JUŻ DEPRESJA - zobacz plakat
